Omdat wij het afgelopen jaar geen programmaboekjes konden versturen, maar wel graag in contact wilden blijven met onze gasten en vrijwilligers, hebben wij drie themaboekjes gemaakt. Als reactie op het eerste boekje; ‘Vier de Kerst’ ontvingen wij een enorme berg kerstkaarten met lieve wensen en brieven met bijzondere levensverhalen. Daarna volgde ‘Vier de Lente’ en werden we weer verrast met veel post; persoonlijke brieven en gezellige kaarten met de oplossing van de lentepuzzel.
Ook naar aanleiding van onze oproep in het boekje ‘Vier de Zomer’, om iets creatiefs te doen met het thema ‘Zo was de zomer’ ontvingen wij mooie reacties die we graag met u delen. Drie prachtige collages, een mooi verhaal over vakantie en een nostalgische terugblik naar het fenomeen ‘Poëziealbum’ waar ook wij meteen een oja-gevoel bij kregen en op zolder op zoek gingen naar dat van ons.
. . 
De collages zijn gemaakt door mevrouw Dieperink uit Loosdrecht (liggende collage: vakantie Bonaire, staande links: impressie kerstsfeer, staande rechts: collage over eigen leven).
Zo was de zomer - geschreven door Mevrouw Riet de Puit uit Hengelo
Ik sta voor mijn kledingkast. Volgens de kalender is het zomer. Het lijkt wel of we in een tropisch land zijn, zo warm is het. Ik moet ook kijken wil ook kijken wat ik meeneem op vakantie. Over 6 dagen vertrekken we. Dit jaar naar het zuiden van Europa, waar het nog warmer is. Alles is geregeld, de buren zorgen voor de planten, de post wordt bewaard op het postkantoor. Ik vraag me af of de buren de tuin zullen sproeien, dat is wel nodig met dit warme weer. Terwijl ik me dat zo sta te bedenken, vind ik het zo’n luxe. Ruim 2 weken vakantie. Of ik het nodig heb? Och, eigenlijk is het gewoonte. Als we dan vertrokken zijn, dan is het goed. Maar, o, de stress voor die tijd. Zeker door de pandemie moet je veel meer regelen. En rekening houden met al die extra regels. Vlak voor vertrek ren ik nogmaals mijn huis door. Ben ik niks vergeten? Dan op naar het vliegveld, daar moet je op tijd zijn. Als we in de auto willen stappen, ren ik nog naar binnen. De tas met de belangrijkste papieren zou ik vergeten. Dan kunnen we gaan. Me ontspannen doe ik wel als we in het vliegtuig zitten. Als de terugreis in zicht is, ben ik weer de stresskip. Dan moet ik weer om zoveel dingen denken.
Plotseling zit ik rechtop in mijn bed. Wat was dat allemaal? Ik realiseer me dat het een droom was. Na jaren ga ik dit jaar wel op vakantie. In Nederland. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheid die mij geboden wordt voor deze vakantie. Er zijn mensen die voor mijn huis zorgen en alles wat er bij hoort. Mijn koffer wordt ingepakt en ik word naar mijn vakantieadres gebracht. Een aangepaste vakantie, voor mensen met een beperking. Ik zie er naar uit. En als ik dan na een week thuis kom, nagenietend en uitgerust dan weet ik: Oost west, thuis best.
Nostalgie: Poëziealbums - Wist u dat ? - geschreven door mevrouw Mieke Haver uit Amstelveen
De naam poeziealbum spreken we in Nederland meestal uit zonder trema en dus met een s. Maar wist u dat de geschiedenis van het poëziealbum begonnen is in Duitsland. Al in de vijftiende eeuw schreven Duitse professoren een korte tekst in de bijbel van hun studenten. Later werden er ook blanco boekjes gedrukt voor de studenten om elkaar Bijbelse teksten met of zonder een tekening een familiewapen of een foto te sturen. Zo’n Album Amicorum - lijst van vrienden - was voorbehouden aan de rijken want zij hadden het geld om te studeren. In eerste instantie was het een mannen fenomeen, maar onder invloed van de Romantiek legden ook vrouwen in Duitsland en Nederland in de 18e eeuw hun eigenAlbum Amoricum aan. Vriendschappen en familierelaties werden in die periode steeds belangrijker. In hun albums vooral vriendinnen en familie. Vaak met eigen gemaakte versieringen - kunstwerkjes van papier - droogbloemen en haakwerkjes.
Pas in het midden van de 19de eeuw verschenen de eerste gedrukte plaatjes en was het een echt dames en meisjes ding geworden. Daarin schreven dan allereerst je ouders, zussen en broers. Vaak ook je tante of oom, maar meer nog je schoolvriendinnetjes. Het versje dat men voor je opschreef stond op de ene bladzijde en op de andere bladzijde een prachtig kleurig plaatje of een tekening. Persoonlijk heb ik twee poëziealbums. Een van in oorlogstijd en de ander vanaf 1946. Grote verschil in uitvoering, want papier was duur in oorlogstijd. Inmiddels is het poëziealbum van vroeger nu gewijzigd in een “Vriendenboekje” maar met dezelfde intentie dat je ouders en vriendinnetjes erin schrijven.
Vele ouderen onder ons hebben vast nog zo’n album en vandaar de VRAAG aan U zoek uw album op - en laat leden van 'Vier het Leven' meegenieten van die mooie gedichten of versjes van vroeger. Het is heel leuk te lezen de grote verscheidenheid van die versjes met daarbij de herinneringen aan de schrijvers. Doet u mee?
Hierbij versje 1 uit mijn poëziealbum van voor de oorlog opgeschreven door vriendinnetjes.
Laren NH - 22 Mrt 1944
Aan Mieke,
Twee heldere kijkers - een hartje van goud
Een zuiver geweten - zorg dat je die houdt
Wees zacht steeds gewillig - wees guitig en blij
Werp een blik in je album - denk dan ook aan mij
Door: Sienie Roodhart.
Versje 2: Laren N.H 19 mei 1944.
Beste Mieke,
Ik lag onder een boompje en sliep Toen kwam er een engel die riep
Truida je moet ontwaken om voor Mieke een versje te maken.
Ter herinnering van je vriendin Truida van Dijk
Reacties op deze oproep kunt u achterlaten in ons gastenboek!
